რატომ გამოიწვია გერმანიამ საკუთარი კოშმარი რუსეთთან ურთიერთობისას

ბოლო კვირების განმავლობაში, რამდენიმე ქვეყანა და საერთაშორისო ორგანიზაცია ეწინააღმდეგებოდა მასზე თავდასხმას მას შემდეგ, რაც მან დააგროვა დაახლოებით 100,000 ჯარისკაცი მის დასავლეთ საზღვარზე. მიუხედავად იმისა, რომ მან მოუწოდა კრემლს გადახედოს ნებისმიერი შემოჭრის გეგმებს, რაც შეიძლება ჰქონოდა, ქვეყანამ არ გამოაცხადა ყოვლისმომცველი სანქციები. მაშ, რა ხდება კონკრეტულად?



რა თქვა ოლაფ შოლცმა?

კვირას მიცემულ ინტერვიუში Süddeutsche Zeitung-თან - გერმანიის ერთ-ერთ უდიდეს ყოველდღიურ გაზეთთან - ბატონმა შოლცმა გააფრთხილა რუსეთთან ვაჭრობის სრული შემცირების შესახებ.

მისი კომენტარები მოჰყვა ცნობებს, რომ გერმანია ეწინააღმდეგებოდა რუსეთის გარიცხვას მსოფლიო ბანკთაშორისი ფინანსური ტელეკომუნიკაციის საზოგადოებისგან (SWIFT) - საერთაშორისო გადახდების სისტემიდან.

თუმცა, როდესაც ჰკითხეს Nord Stream Two გაზსადენის გათიშვის პერსპექტივის შესახებ, ბ-ნმა შოლცმა არ უარყო იდეა, როგორც შესაძლო სანქცია, რომელიც გამოყენებული იქნება რუსეთის წინააღმდეგ იმ სცენარით, როდესაც ის თავს დაესხმება უკრაინას.

ოლაფ შოლცი და ვლადიმერ პუტინი



რატომ გამოიწვია გერმანიამ საკუთარი კოშმარი რუსეთთან ურთიერთობისას (სურათი: GETTY)

ოლაფ შოლცი მედიასთან საუბრისას

ბატონმა შოლცმა გააფრთხილა რუსეთთან ვაჭრობის სრული შემცირების შესახებ (სურათი: GETTY)

Nord Stream Two არის ევროპის ოფშორული ბუნებრივი გაზსადენების სისტემის ნაწილი, რომელიც გადის ბალტიის ზღვის ქვეშ რუსეთიდან გერმანიამდე.

Nord Stream-ის პროექტებს სასტიკი წინააღმდეგი გამოუჩნდა აშშ და უკრაინა, ისევე როგორც ცენტრალური და აღმოსავლეთ ევროპის სხვა ქვეყნები, იმის გამო, რომ მილსადენები გაზრდის რუსეთის გავლენას ევროპაში.

რატომ არის ოლაფ შოლცი ზეწოლის ქვეშ?

გერმანელი პოლიტიკოსები და სამხედრო ოფიციალური პირები ეჭვქვეშ აყენებენ ქვეყნის გადაწყვეტილებას, დაეხმაროს რუსეთის შემოჭრის შეკავებაში.



Nord Stream Two გაზსადენის სურათი

Nord Stream Two არის ევროპის ოფშორული ბუნებრივი გაზსადენების სისტემის ნაწილი (სურათი: GETTY)

გასულ კვირას გერმანიის საგარეო საქმეთა კომიტეტის თავმჯდომარემ მაიკლ როტმა მოსთხოვა ბ-ნ შოლცს უფრო მკაცრი პოზიცია დაეჭირა რუსეთის მიმართ.

მან გერმანულ მაუწყებელს ARD-ს განუცხადა: „ჩვენ იმედი გვაქვს დიპლომატიურ-პოლიტიკურ გადაწყვეტაზე და დიპლომატიური ინსტრუმენტების ყუთში ასევე შედის სანქციები.

„თუ ჩვენ ნამდვილად უნდა მივიდეთ სანქციებზე და მე მაინც ვიმედოვნებ, რომ ჩვენ ამას თავიდან ავიცილებთ, მაშინ წინასწარ ვერ გამოვრიცხავთ იმას, რაც შეიძლება მოითხოვონ ევროკავშირში ჩვენს პარტნიორებს.



თუმცა, ეს მოსაზრება მთელ ბერლინში ერთხმად არ არის გაზიარებული სოციალ-დემოკრატიული პარტიის (SPD) ერთ-ერთ მაღალჩინოსანთან, რომელიც აფრთხილებს, რომ Nord Stream Two მილსადენი არ უნდა აირიოს რუსეთთან პოლიტიკურ და ადამიანის უფლებების საკითხებში უკრაინის გამო.

SPD-ის ახალმა გენერალურმა მდივანმა, კევინ კიუნერტმა, გააფრთხილა რუსეთის მხრიდან პოტენციური თავდასხმა, თუმცა მიუღებელია, მაგრამ არ უნდა იქნას გამოყენებული ქვეყნის შიგნით „პროექტების ამგვარად დასამარხად, რომლებიც ყოველთვის ეკალი იყო.

ვლადიმერ პუტინი მედიასთან საუბრისას

ვლადიმერ პუტინმა გამოსცა მოთხოვნები ნატოსადმი, რომ დაემორჩილოს (სურათი: GETTY)

დღეს ევროკავშირის (ევროკავშირის) საგარეო საქმეთა მინისტრები ბრიუსელში იკრიბებიან, რათა დაგეგმონ ერთობლივი განცხადება, რომელიც კვლავ შეეცდება ევროკავშირის ერთიანობის წარმოჩენას და რუსეთის დათრგუნვას.

გასულ კვირას დიდმა ბრიტანეთმა ასევე გააფრთხილა რუსეთის მთავრობა 'დაისჯება' თუ ის 'ხაზს გადაკვეთს' უკრაინას.

გაფრთხილება მომდინარეობს მას შემდეგ, რაც იზრდება შეშფოთება, რომ რუსეთის შეჭრა შეიძლება გარდაუვალი იყოს.

აშშ-ის პრეზიდენტის ჯო ბაიდენის ვარაუდით, რუსეთი დარტყმას მიაღწევს, ხოლო ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაციის (ნატო) გენერალური მდივანი გააფრთხილა, რომ კონფლიქტის ალბათობა რეალურია.

მიუხედავად ამისა, რუსეთმა რამდენჯერმე უარყო, რომ გეგმავს თავდასხმას და სანაცვლოდ, ნატო-ს მოთხოვნების კომპლექსი შესთავაზა აღმოსავლეთ ევროპაში მის მოძრაობებთან დაკავშირებით.

რუსეთის მიერ გასულ თვეში გამოქვეყნებული რვაპუნქტიანი ხელშეკრულების პროექტის ფარგლებში, კრემლი ითხოვს უკრაინის ნატოში შესვლის აკრძალვას და ნატოს აღმოსავლეთ ფლანგზე ჯარებისა და იარაღის განლაგების შეზღუდვას.

რუსეთის პრეზიდენტს ვლადიმერ პუტინს ასევე სურს, რომ ნატო-მ გაათავისუფლოს ნებისმიერი ჯარი ან იარაღი, რომელიც განლაგებულია ქვეყნებში, რომლებიც ალიანსში 1997 წლის შემდეგ შევიდნენ და მოსთხოვა დასავლეთისგან უზრუნველყოს რუსეთს მისი უსაფრთხოების „სამართლებრივი გარანტიები“.

მოთხოვნებში ასევე არ არის ჩამოთვლილი შემდგომი გაფართოება, მათ შორის უკრაინის ალიანსში გაწევრიანება.